Shri Gurucharitra is a book based on the life of Shri Narasimha Saraswati, in which his philosophy and stories related to it have been told. This book was written by Sri Saraswati Gangadhar in the middle of the 14-15th century. If you want to download Gurucharitra Adhyay 14 & 18 PDF, then click on the link given below the article.
This book has been written in the Marathi language, in which the conversation between Siddha and Namadharaka has been written. Siddha is the disciple of Shri Narasimha Saraswati while Namadharaka is listening to Siddha’s words. It has been divided into three parts to show the whole conversation, the first part is Dhanyakand, the second is Karmakand and the third is Bhaktikand. Thus there are a total of 52 chapters in this book. Although the summary of the book has been written in the 53rd chapter, which is also known as Gurucharitra Avatarnika.
गुरुचरित्र अध्याय 14 वा मराठी (Gurucharitra Adhyay 14 in Marathi)
या अध्यायात गुरू नृसिंह सरस्वती यांनी त्यांचा शिष्य सायंददेव यांना मृत्यूपासून कसे वाचवले हे सांगितले आहे.
एका क्रूर राजाने एखाद्या व्यक्तीला हाक मारली तेव्हा त्या व्यक्तीला मारले जाईल हे सर्वांना माहीत होते, म्हणून एके दिवशी राजाने सायंदेओला बोलावले. त्याला हे देखील कळले की तो आपल्या मृत्यूला भेटणार आहे, म्हणून त्याने आपले गुरु गुरु नृसिंह सरस्वती यांच्याकडे जाऊन आपल्या कुटुंबासाठी आशीर्वाद मागितले. पण त्याच्या गुरूने त्याला आश्वासन दिले की राजा त्याला मारणार नाही तर त्याचा आदर करेल. त्याचवेळी राजाला भेटून तुम्ही परत येईपर्यंत मी तुमची वाट पाहीन, असेही त्यांनी सांगितले.
त्यानंतर सायनदेव राधाला भेटायला त्यांच्या महालात गेला. राजाला खूप राग आला. त्यानंतर त्याला मारण्यासाठी शस्त्र घेण्यासाठी आत गेला. जिथे तो झोपी गेला आणि त्याला स्वप्नात पाहिले की कोणीतरी त्याला मारत आहे, तेव्हा तो जागा झाला तेव्हा त्याला खूप वेदना होत होत्या.
कोणत्याही व्यक्तीला मारणे योग्य नाही हे त्याला समजले, म्हणून तो सायंदेवकडे आला आणि त्याने क्षमा मागितली, त्यानंतर राजाने त्याला सर्व प्रकारची मौल्यवान वस्तू आणि पैसा दिला.
गुरूंनी सांगितल्याप्रमाणे घडले. म्हणूनच असे म्हटले जाते की जो व्यक्ती गुरु चरित्राचा अध्याय 14 वाचतो त्याच्या जीवनातील सर्व प्रकारच्या भयंकर अडचणी दूर होतात.
- The story of a Brahmin who was forgiven by eating forbidden food and how he was absolved of sins by performing a ritual suggested by Gurunarasimha Saraswati.
- The story of a woman who was possessed by an evil spirit and Gurunarasimha cured her by a method.
- It contains the story of a king who was suffering from a skin disease and was cured by the holy water given by Gurunarasimha.
- A devotee who offered bhog to Guru Narasimha Saraswati and by which his poverty was removed.
- In this way, there are many stories that remove the sufferings of the devotees and the faith of the devotees on the power and divine vision of Guru Narasimha Saraswati gets stronger. He has given a message to the devotees that if you do good deeds and follow the path of true righteousness, then you will get freedom from sins and will get the blessings of God.”
गुरुचरित्र अध्याय 18 वा मराठी (Gurucharitra Adhyay 18 in Marathi)
हा अध्याय अमरपूरच्या पावित्र्याबद्दल सांगतो ज्यामध्ये एक गुरु विप्राला आशीर्वाद देतो ज्यामुळे तो श्रीमंत होतो. समूहाच्या आशीर्वादाने गरीब ब्राह्मण श्रीमंत होतो, म्हणून असे म्हटले जाते की जो व्यक्ती हा अध्याय पाठ करतो त्याच्या आयुष्यातील सर्व दारिद्र्य दूर होते.
कथेनुसार एक गरीब ब्राह्मण कुटुंब होते. ज्यामध्ये तो ब्राह्मण त्याची दोन मुले आणि पत्नीसह राहत होता. त्या ब्राह्मणाला वेदांचे ज्ञान होते. आणि त्याची पत्नी त्याच्यावर एकनिष्ठ होती. कुटुंब इतके गरीब होते की, विप्राला दररोज भिक्षेसाठी गावी जावे लागत होते. ज्यामध्ये लोक त्याला तांदूळ गव्हाचे पीठ द्यायचे, जे त्याच्या कुटुंबाचे पालनपोषण करायचे.
एक दिवस असाही येतो जेव्हा कोणी त्याला भिक्षा देत नाही. त्यादिवशी घराच्या अंगणात उगवलेली सोयाबीन खावी लागली. एके दिवशी श्रीगुरुजी विप्राच्या घरी भिक्षा मागण्यासाठी आले. ब्राह्मणाने श्रीगुरूंना जेवायला बोलावले.
विप्राच्या पत्नीने श्रीगुरूंना भोजन दिले. आणि आदरणीय. अन्न खाल्ल्यानंतर श्रीगुरुंनी निघताना घराच्या अंगणात गुंतलेली बीन लता कापली. त्यानंतर त्यांची पत्नी आणि मुले रडू लागली. त्यांना वाटले की आम्ही श्रीगुरुंचा आदर केला पण बदल्यात त्यांनी आमचे अन्न काढून घेतले. हे पाहून विप्र खूप शांत झाला, कारण त्यांना माहित होते की श्रीगुरू त्यांना आशीर्वाद देण्यासाठी त्यांच्या घरी आले आहेत. त्यामुळे ते चुकीचे करू शकत नाहीत.
काही वेळाने विप्राने त्या लताचे उरलेले मूळ घराच्या अंगणातून काढायला सुरुवात केली तेव्हा तिथे त्याला सोन्याने भरलेले भांडे दिसले. हे पाहून संपूर्ण कुटुंब आनंदी झाले आणि नंतर त्यांना समजले की श्रीगुरु त्यांच्या घरी आले होते त्यांची गरिबी दूर करण्यासाठी. म्हणूनच गरिबीशी झुंजणाऱ्या आणि कष्टाने पैसे कमावणाऱ्या लोकांसाठी ही कथा सर्वात महत्त्वाची आहे.
कथेचा उद्देश असा की ज्या प्रकारे ब्राह्मणाने गरीब असूनही श्रीगुरुंना भोजनासाठी बोलावले. त्याचप्रमाणे एखादा गरीब माणूस एखाद्या गरजू व्यक्तीला दान करतो तेव्हा त्या गरीबाची गरिबी दूर होते.
Download PDF Now (अध्याय १४)
Download PDF (अध्याय १८)